Επιστροφή

Τέλειωσα κάτι. Μια δουλειά. Κόπιασα. Άφησα στο έδαφος ένα βάρος, σηκώθηκα όρθιος και πήρα βουλιμικά μια ανάσα.
Θέλησα ν'αναζητήσω.
Τον έρωτα, το άγγιγμα μιας αλλιώτικης από μένα ύπαρξης.
Ένα άλικο φιλί, ένα απλό κι αθώο βλέμμα, δυο αδέξια χέρια να με αναζητήσουν, ζεστά λαγόνια, λόγια που να τρυπάνε το νου μου.
Έτσι τον σκέφτηκα εγώ τον έρωτα.
Μα όταν τον έψαξα βρήκα τα ίδια άχρωμα φιλιά, τα γνωστά πονηρά βλέμματα, οικεία χέρια, ψυχρά λαγόνια, λέξεις γνωστές, επαναλαμβανόμενες κι αστείες.
Ήπια πολύ κι έφυγα αργά και σιγά με την ακαθόριστη φιγούρα μου. Σα να μην υπήρξα.
Χτύπησα το μαστίγιο μου στην πλάτη κι έπεστρεψα σχεδόν σκυφτός.
Και κλείδωσα όλες τις πόρτες μου. Κι όλες τις κλειδαριές μία μία, μήπως και περάσει ένα αεράκι, μια σταγόνα υγρασίας, μια ύπαρξη, ένας αιώνιος φόβος. Σφάλισα τα παράθυρα να μη μπει με βία ο ήλιος.
Ήπια νερό να ξεπλύνω το ποταπό μου θυμικό.
Για να μη συμβεί τίποτα πια το αναπάντεχο.