Πνιχτό σαν μια κραυγή κι άδειο σαν το κενό.
Ανάμεσα στα μάτια και μες στα βλέμματα,
ρέουν μαζί οι ουσίες και τα ρεύματα.
Κοιτιόμαστε στα χέρια και στα γόνατα,
βρισκόμαστε σε οθόνες χωρίς αρώματα.
Χωρίς αφή και ήχους που να χτυπούν στο αίμα μας,
με αγγίγματα σε πλήκτρα που δεν πονούν κανέναν μας.
Σκυφτοί και σκυθρωποί, εγώ κι εσύ.
Μέσα σε ένα παιχνίδι κρύο και θρασύ.
Με φως που αντανακλά και μας τυφλώνει άμεσα.
Χαμένη η όραση ανάμεσα.
