Μικρή μαύρη μαγεία

Τριανταέξι ώρες άγρυπνος και δεν βρίσκω τι φταίει.
Ένα λογάκι, ένα νεύμα, μια ατάκα παραπάνω;
Ένας λάθος χειρισμός.
Ναι, δεν το ελέγχω. Δεν θέλω.
Κάτι που είπα, κάτι που έκανα;
Κάτι που ήθελα να κάνω και δεν έκανα.

Πάντα κάπου θα μπω και θα υπάρχεις. Μέσα στο χώρο.
Κι αν δεν είσαι εκεί θα'ναι κάτι από σένα.
Ένα πικρό χαμόγελο που σε θύμισε, μερικά βήματα πέρα δώθε στους διαδρόμους.
Μια απορία σου για το τί μπορεί να είμαι.
Δυο μάτια που με κόβουν απ΄τη γωνία σα νυστέρι.
Που με αποκρούουν κατά βούληση.

Ξέχνα το. Όχι εσύ. Εγώ.
Έτσι λέω και μετά σε βλέπω. Κανονικά μπροστά μου.
Κι ότι "έβλεπα" πριν;
Ξεθωριάζει. Αποσυντίθεται. Τείνει γοργά προς το μηδέν.
Ο χώρος μικραίνει και κάνω ότι μπορώ για να τον διαστείλω.
Δε γίνεται όμως. Μέσα εκεί είσαι μόνο εσύ, ούτε καν ο αέρας.
Κι εγώ, να ψάχνω χαραμάδες.

Τίποτα δεν είναι ζωντανό πια.
Ανόργανη ύλη κι εσύ την τριγυρίζεις. Με την πότε γλυκιά και πότε γλυκερή σου οσμή.
Σα μια μικρή μαύρη μαγεία...



*Φωτογραφία: Black Smoke Effect by Suicidal Aiko